Focusing (Skupienie) jest motodą terapeutyczną stworzoną przez psychoterapeutę Eugene’a Gendlina. Może ona mieć zastosowanie w każdej sytuacji psychoterapeutycznej.

Focusing jest procesem skierowanym na to co dzieje się w naszym wnętrzu. Otwieramy się na szczególny, otwarty  i nieosądzający rodzaj świadomości skoncentrowanej na dostrzeganiu tego, jak reaguje nasze ciało i nasza emocjonalność, nasza uczuciowość.

Często zdarza się, że odczuwamy coś, czego nie potrafimy nazwać. Gendlin nazwał to zjawisko felt sense, co w jego rozumieniu jest niejasnym, jeszcze nienazwanym odczuwaniem czegoś – wewnętrznej wiedzy lub uświadomienia, które nie zostało jeszcze świadomie przemyślane i zwerbalizowane. Już na wstępnym etapie procesu terapeutycznego jesteśmy w stanie wskazać, gdzie umiejscowione jest centrum odczuwanej przez nas sensacji. Kładziemy wtedy naszą dłoń gdzieś w okolicach serca, nadając tym gestem większego znaczenia werbalizowanemu przez nas odczuciu. Być może nazywamy to intuicją, być może wewnętrznym przekonaniem. Wiemy coś, choć nie potrafimy jeszcze tego czegoś racjonalnie uzasadnić. Pytanie: Czy musimy?

Proces focusingu zaczyna  się od środka, jest płynny i otwarty, dzięki czemu pozostawia pole dla róznorodności interpretacji i sposobów pracy. Focusing nie jest zbiorem sztywnych zasad i norm dotyczących naszego świata wewnętrznego.  W zamian podpowiada jedynie pewnego rodzaju metody, które mogą być pomocne w rozwijaniu naszej samoświadomości.

Jedną z takich podpowiedzi może być metoda six steps (sześciu kroków), stosowana przez trenerów focusingu i wykorzystywana niekiedy w procesie terapeutycznym. Tak jak już wyjaśniłem wyżej, proces focusingu daje wolność interpretacji i wyboru tych jego elementów, które w danej chwili wydają się być nam przydatne.

W celu zachowania pełni znaczenia poszczególnych kroków focusingu, pozostawię je w ich oryginalnej formie językowej.

  1. Clearing a space
  2. Felt Sense
  3. Handle
  4. Resonating
  5. Asking
  6. Receiving

c.d.n.